Osobny Teatr Osobny

Jerzy Giedroyć tworząc nowe pismo w powojennym Maisons-Laffitte nazwał je "KULTURĄ", a nie  którymś z tytułów przedwojennych, bo wiedział, że właśnie k u l t u r a stanie się polem boju z komunistami zmieniającymi Polskę. Nie chcę tworzyć łatwych analogii, ale muszę przypomnieć (poinformować), że rozpoczynając swe przesłuchanie przed Komisją w konkursie na dyrektora Instytutu Teatralnego im. mojego profesora, Zbigniewa Raszewskiego, oświadczyłem - przy świadkach, że marzy mi się Jazdów na wzór paryskiej Kultury - jako ośrodek wysublimowanej myśli i intelektualnej debaty na maksymalnie wysokim poziomie (a jak to zrobić, dopiero od wczoraj można ze szczegółami przeczytać na e-teatrze)... Rozległy się ironiczne pomruki, że mam się za ho, ho (bo nikt nie słyszał, że chętnie za Herlinga-G). Bez żartów, bo czas zapytać decydentów - przypominając także Churchilla deklarującego, "o co walczymy" - JAKI DZIŚ JEST STAN POSIADANIA ? Jak na polu bitwy z postbolszewizmem w k...

Kwestia wydawała się być rozstrzygnięta ustawowo (art. 1 p. 2, art. 8 i 9 o organizowaniu i prowadzeniu instytucji kultury), ale co pewien czas pytanie wraca i sieje z n i s z c z e n i e. To przecież nikt inny, tylko rządząca Wanda Zwinogrodzka uznała za stosowne tłumaczyć się, że NST nie powstał za Jana Klaty i nie skończy z jego odejściem (maj '17). Oczywista oczywistość? Ale już wcześniej za umiłowanych przywódców bardziej cennych dla dziś antyrządowych zrzeszonych w Gildii, lub kolaborujących np. z ramienia Rady Artystycznej, czy tylko najzwyczajniej konformistów za ministerialny szmal, wzmożonych (nie w kij dmuchał, bo ze cztery tysiączki sygnatariuszy) na temat, że Teatr jest - coś tam, coś tam, a widz... - odwrotnie... W anonimowym przywództwie tej klasowej ruchawki dało się zidentyfikować ze stylu wypowiedzi i zdjęć z Teatru Dramatycznego, Monikę Strzępkę i Pawła Demirskiego, a ze mną korespondował osobiście niejaki Wawer jr. Czyli, chciałoby się za Gombrowiczem zauwa...

Bardzo mi się, nie powiem, a jakże ...gdy postmodernizują: "postmodernizm, czyli wszystko dozwolone" - Leszek Kołakowski. W odróżnieniu od postdramatyzowania, czyli grania, że się nie gra... A tu, chciałoby się rzec, kubłami, czerpie się ze wszystkiego, jak leci. I ironizuje. I z dystansem kreuje. Bawią się. Przebierają się. Po nich choćby potop? Geller troszku trąci prywatnymi zachowaniami, ale skoro wszystko do. Temida się wzmoże, że szydzą, ale przecież widać, że tylko relatywizują: styl, konwencję, wreszcie prawdę. Co proszę, jaką prawdę? No właśnie. Postmodernizm. Czy za tym się coś kryje? A bo ja... Taka troszku wywrotowość. Ale malutka, nie żeby od razu rewolucyjka i na barykady. Takie tam raczej "ciupciane", na pół gwizdka, nie żeby zszargać, zatargać i w ogóle. Dla zabawy: szukają, opisują, że niby "doświadczenie" doświadczyli. Półprywatnie, jakby w szkolniackim kółeczku, czy innej remizce. Było miło. Niezobowiązująco. Mogłoby t...

Po pierwsze, Trotylowa nie ma kompetencji teatrologicznych. Zdatna jest natomiast jako komisarz polityczny. Spodziewam się najpierw czystek personalnych, następnie doprowadzenia Instytutu do stanu propagandowej placówki Piśków, a w końcu katastrofy. To zapewne wywoła krzywy uśmiech Glińskiego, co w jego wypadku jest wyrazem najwyższego ukontentowania. Co robić, że spytam jak Czernyszewski. Nie wiem, ale podnieść raban trzeba na pewno. A potem? Ponawiam propozycję, którą zgłaszałem już w grudniu: podejmijmy solidarnie bojkot Instytutu Teatralnego. Nic innego nam nie pozostało.                                                                                  Janusz (kodziawerski) Majcherek Trudno się nie zgodzić z propagatorem upadłego reżimu. Odsunięty od źródeł (lecz niekoniecznie pr...

Paweł Sanakiewicz    Ni ma Cysorza, Biskupa czy innego tłustego Żyda, co by się znał na rzeczy, płacił swoim złotkiem i wymagał. Jest demokratyczny bęcwał, który się nie zna a płaci za pokorną służbę pełnioną w interesie rodzimej polit-ideolo hordy bęcwała. Płaci łatwo bo  nie z własnego mieszka. Taki "mechanizm" świetnie służy promocji demagogów, ideologów, niezdolnych tupeciarzy oraz innego chłamu "krytycznie" zbuntowanego. Nie bójmy się stwierdzić odważnie - dotyczy ten burdel KAŻDEJ opcji spłodzonej w demokratycznym kociołku. Neo-marksiści wypadli chwilowo i częściowo z łaski to i beczą klacim czy lupim bekiem. Wcześniej beczał Wolski z Pietrzakiem. A Zembrzuski stale i wciąż wyje na puszczy... I co? I g...no. (na fb). Tego (Narodowego Starego) teatru j u ż  n i e  m a, urządził się w dupie i jest teraz bankomatem do pieniędzy budżetowych... -  twierdzi Maciej Stroiński, opozycyjny krytyk z Krakowa! Ja w " Przypadek Starego " (e-teatr.pl z 8.06.2018...

przed wejściem dwóch pederastów robi sobie "gilgotki" i obmacuje obalając się na bruk "ogrodu powszechnego"; ileż popiskiwania i wesołkowatości... (ja, mimowolny świadek) Dla upowszechniania postaw "nienormatywnych", kto jak kto, ale Krystian Lupa ma zasługi w teatrze fundamentalne. Od Piotra, poprzez PM z Gildii i Borczucha, jako przykładów, używając. Zaraz żeby talenty - to chimera, odpowiednia orientacja zrobi z ciebie reżysera... Ale molestowanie, księżofobia i pedofilia w kręgach swoich dzisiaj na Pradze nie na tapecie. Smarzol z tym drugim grubym mają wychodne, choć przedpremierowa publika w dziedzinie zachowań - jak hołota da radę... O tem potem. Mam deja vu... Wszystko to już kiedyś widziałem: szepty, zlepy, ciągi, to znaczy, pauzy, nastroje, wolne chodzenie i pod nosem marudzenie, wgapianie się po widowni ("w pysk wam mówię litość moje"?), wyżerka przy stole, acha, fujarecka męska (z podwiązką na interesik nagłaśniający) i biuścik...

Narodowy Stary Teatr w Krakowie jest nie do uratowania! Duch Helenki M. powinien straszyć chałturników (jak u Strzępki) nadużywających jej nazwiska, wystarczy, że nie szanują własnych. Tego teatru j u ż  n i e  m a, urządził się w dupie i jest teraz bankomatem do pieniędzy budżetowych... "Podróże Guliwera" Pawła Miśkiewicza to praca magisterska o kolonializmie, czyli - jak to magisterka - keks cytatów i mądrości. Nudny, szkolny, uwrażliwiający wykład. Kazanie na trzy godziny, oszałamiająco puste, gdzie krzyk i zagrywa udają intencje, kazanie recytowane przez aktorki zawodowe, choć mógłby to robić syntezator mowy. Pomyja po teatrze postdramatycznym, który dawno już się skończył, ale jeszcze tego nie wie. w Starym o nic już nie chodzi. Najwyżej o to, żeby mieć ten etat i myśleć o sobie, że się robi sztukę w prestiżowej budzie. Nie ma żadnego "zespołu", tylko konglomerat zgłodniałych narcyzów, którym rzuć choćby ochłapek, a pobiegną za nim, ręczę! Stary jes...

W kontakcie... Wolałbym: przez dotyk, bo właśnie o b r a k u - braku istotnego kontaktu, przez dotyk, jest ten niezwykły film Pawła Ziemilskiego . O Islandii wiem tyle, co wysłyszałem u zjawiskowej Bjork. Nasi Mazurzy, tam na emigracji, powinni wiedzieć więcej, ale to nie jest dokument krajoznawczy, tylko psychologiczny. Reżyser mówi, że kręcony z potrzeby... Rozumiem, że z chęci kompensacji wzajemnych potrzeb dotyczących właśnie braku tego, co najważniejsze. I to nie są pieniądze, choć ich brak wygnał ("Wygnani" to wspaniały spektakl Korsunovasa wg. Ivaskiewiciusa w Wilnie - na Litwie, z której wyemigrowała 1/3 narodu) bohaterów tego smutnego filmu. To smutek ze Skype'a... Właściwie z tego, co przekazuje i co zostaje po połączeniu. Melancholia? Świat zwirtualizowany, zamiast dotykany... Ziemilski twierdzi słusznie, że te nasze elektroniczne kontakty to powierzchowność w stosunku choćby do listu na papierze, nad którym trzeba było pomyśleć i włożyć weń emocje. Znak c...

Po zwycięstwie wyborczym i dobrych prognozach na jesienną powtórkę, rządząca partia ma moralny obowiązek zacząć wreszcie reformować kulturę ( MKiDN sprawować władzę, a nie zawierać zgniłe kompromisy i ulegać totalnej opozycji! ). „ Czy naszemu naczelnikowi w ogóle zależy na jakichś elitach. Raczej na ludziach posłusznych, którzy rozumieją, że mają u władzy dług, i których da się w razie czego wymienić. Najtrudniej jest w kulturze, bo tego się nie da zadekretować. Nocne głosowanie nie sprawi, że Piotr Zaremba stanie się Pawłem Demirskim, Wildstein – Olgą Tokarczuk, a Pietrzak Bobem Dylanem” - całkiem do rzeczy, choć dla demagogicznego celu oznajmia Jan Klata. Ani Teatr Polski we Wrocławiu, a tym bardziej Narodowy Stary Teatr w Krakowie, to nie są sukcesy miłościwie nam - to znaczy im - rozdających... Owszem, Andrzej Seweryn z Januszem Majcherkiem - i marszałem Struzikiem za uszami - się obłowili, choć ani kodziawerki, an...

Czy ten ptak kala gniazdo, co je kala, czy ten, co mówić o tym nie pozwala ? C. K. Norwid ... konformizm w t owarzystwie a doracji w zajemnej - przynajmniej opłacanej przez Instytut Teatralny - pogłębia się i nie ma refleksji - na własny temat. Kumoterka kwitnie! Pani magister zamiast moderować produkuje i zachwala ceglastą książczynę felietonów dawno wydrukowanych i przeczytanych (to nieprawda, że Jacek Sieradzki "wszystko oglądał", bo np. na moich 40 spektakli w 19 teatrach recenzował jedno - zresztą dobrze, więc ja nie o opiniach, tylko o faktach). Niedawno w tym samym miejscu Paweł Łuków przekonywał, że trzeba domniemywać krzywdę - a nie niewinność -odwracając zachodnią normę prawną i cywilizacyjną na korzyść manipulowania "#metoo", a wczoraj usłyszałem, że Roman Pawłowski "okazało się: miał rację"... Z kim w czym? Bo ja pamiętam, że tylko władzę i pieniądze, co se nevrati, o czym zebrani w IT wyrażali się półgębkiem. Buchwaldowiczańska kombi...