Osobny Teatr Osobny

Oni ( Powszechni ) grają to jak kiepski kabaret, a nie faktyczne wynurzenia psychopatycznego grafomana i zbrodniarza. Więc potencjał bez-etyczny zostaje rozbrojony i oglądamy tylko jaja (dupy) jak berety inscenizowane infantylnie, w sposób niezdarnie ilustrujący bełkotliwy słowotok. Pytanie - po co? W niedopowiedzianym domyśle: jako ostrzeżenie przed Kaczorem... No jasne. Ale to argumentacja Grasia, sługusa u Niemca i kłamcy. Taki jest poziom stołecznej lewicy gromadzącej się na swoje święto (przypominam: manifest narodowego socjalizmu) i entuzjazmującej z braku laku i pożywki myślowej innej niż łgarstwo i język nienawiści wobec oponentów. Jakie państwo takie draństwo... Pokażcie mi co kręci dziś mentalnego bolszewika, a powiem wam, kim jest... PS Byłem świadkiem, że to się podoba najbardziej wice dyrekcji... Ale Jasiowi Kapeli z "Krytyki Politycznej" toże - tak to kiedyś opisywał: "Cezary P. najwyraźniej zdaje sobie sprawę z odpowiedzialności, jaka cią

Pani Jagoda jest niewątpliwie inteligentna i utalentowana, choć jej filmy (widziałem dwa) zupełnie do mnie nie trafiają. Przed "Monumentem" zapodaje, że film powstał "niejako przy okazji pracy ze studentami"... Aha. Czyli, co? Mówi także o wolności odbioru i twierdzi, że nie ma dwóch tych samych (takich samych) odbiorów... To oczywiste, rzecz w tym, co się chce z tym faktem zrobić w sztuce, by nie powiedzieć o wywieraniu wpływu na widza. Jagoda Szelc na szczęście nie usiłuje ideologizować i indoktrynować, interesuje ją, jak sądzę, czysta sztuka i psychologia odbioru. Ma ambicje szamańskie - chciałaby przekształcać rzeczywistość (czyli, jednak uprawiać politykę?). Problem w tym, czy reżyseruje się dzieło na scenie (planie), czy t e ż na widowni? Jeśli tylko to pierwsze, to oznacza utratę wpływu na sens i znaczenie (skutek) swojej pracy. Można to podszywać wolnościowymi frazesami, ale i tak nie przestanie to znaczyć: "nie wiem (nie panuję nad), co robię&

umówmy się: Monica Bellucci to nie jest, jakby nie patrzeć... Za to komisarz skorumpowany, bardzo chętnie: trzeba się odwdzięczyć sygnatariuszom lobbingu o (nie)wysiudanie z posady, na której się faktycznie pozostaje mimo "nierozstrzygnięcia"; o braku kompetencji i kiepskim guście nie wspomnę, bo był do okazania w Instytucie Teatralnym. Tym razem rzeczona rujnuje poziom WST ... W zeszłym roku zaprosiła spektakl ("z podziemia"), nieistniejący przy selekcji, bo jeszcze nie powstał, więc można go było poprosić tylko po znajomości, czyli uprawiając korupcję (tak jak kiedyś wybranie dyrektora amatora w Toruniu, którego organizator natychmiast unieważnił i wyrzucił); teraz ewidentne s ł a b i z n y... Bez "Wesela" Gardzienic (przegląd najlepszych spektakli ubiegłego sezonu bez arcydzieła dekady - fajna wiara...), "Braci Karamazow" z Wrocławia (także T. Współczesnego Fiedora), żadnego Wojciecha Kościelniaka, za to lewizna i lewactwo z Ósemek, Krus

Pani Daria Kopiec ma poczucie rytmu i formy, a to podstawa do konstruowania ciekawego przedstawienia. Węgierski apokryf z Fedry nie dostaje ani Senece, ani Eurypidesowi, czy Racinowi siłą poezji i emocjonalnością, nie jest literaturą na miarę talentu, jest scenariuszem do wymyślenia. Tasandi z postmodernistyczną zręcznością  porusza się wśród modnych tematów ze szczególnym naciskiem na pretensje kobiet do mężczyzn. A gdy mowa o Hipolicie, jakby nie było fałszywie oskarżonym przez macochę, gra go kobieta... Ale to już pomysł pani Darii (?) Oglądam już którąś zabawę reżyserki taką sobie literaturą, z której potrafi wykrzesać efektowny teatr. Polifonia dźwięku, ruchu i mowy niesie efektowny przekaz energetyczny a nie intelektualny, dowcipnie grany erotyzm i problematykę mesko-damską, lecz dzięki zdyscyplinowanemu wykonaniu widowisko jest atrakcyjne i sugeruje głębsze dno. Uniwersalność mitu daje pole wyobraźni, której reżyserce nie brakuje. Dziękuję. Czekam na próbę literacką pełn

T. Słobodzianek doprowadził Teatr Dramatyczny do ściany. Dalej są już tylko bankiety z Płatek, Gronkiewicz-Waltz i roztytą Suchocką, ale czy te przechodzone polityczki znają się na teatrze? Myślę, że wątpię... Ważne by się utrzymać na posadzie zawiadujuszcziego najgorszym teatrem w mieście. Fatalne braki emisyjne i coraz gorszy poziom aktorstwa, tym razem młodszej części zespołu, czynią wizyty w przybytku samo-zadowolonego czasem straconym i źródłem irytacji. Bucowaty dyrektor pozbył się z zespołu, albo nie były w stanie z nim wytrzymać, wszystkie osobowości - zamiast na artystów postawił na przymilanie się określonego sortu indywiduum. Ostatnie udawanie Czechowa jest tak powierzchowne i stylistycznie wodewilowe - obniżone w stylu i klasie - że zęby bolą od patrzenia. Wszystko w tych banalnych "Scenach z Płatonowa" jest dosłowne, grane wprost, bez tajemnicy i jakiegokolwiek rozwoju postaci. Od pierwszej sceny łóżkowej, a właściwie podłogowej, wiadomo, że interpretac

Czyja faworyta i w jakiej sprawie? Z filmu wynika jednoznacznie, że chodzi o fawor władzy i, aby było z i języczkiem - między paniami "feministkami"... Gdzieś przeczytałem, że to jest film feministyczny, a przecież mądry, choć złośliwy, grecki reżyser pokazuje stosuneczki m i ę d z y feministkami i ich bezwzględną walkę o wpływy. Mężczyźni w tym świecie zajmują się wyścigami gęsi i ginięciem na wojnie. Politykę, podatki i seks uprawiają kobiety. Dostęp do "cipki" (nomenklatura uprawiana w Instytucie Teatralnym) królowej ustanawia status faworyty. A królowa zmienną jest... To walka bez pardonu, by nie powiedzieć z orgazmem w tle. Obmowa, szantaż, trucizna, ale w ostateczności liczy się skuteczny masaż uśmierzający ból i przysparzający wpływów... Tu rywalizujące panie idą na całość. Jeśli u jednej mówi się o krytyce politycznej to oznacza, że obywatele - przepraszam, cytat - srają na ulicach - w domyśle, manifestując tak swój stosunek do władzy. Ale władza i t