Osobny Teatr Osobny

To nie była tragedia, bo historia powtarza się raczej jako farsa, to był najzwyczajniejszy b r a k dobrego wyboru. Ciamajdowady pan z pałaca nawet nie winien wobec utwardzania się elektoratu i wbijania w pychę rządzących socjalistów (przypominam młodzieży: stwarzamy problemy, z którymi potem dzielnie walczymy, a czasami nawet zwyciężamy)... Alternatywy nie było (!): głosowanie na gównianego ścieko-roba, sekretarza złodziejskiej partii i prezia ratusza reprywatyzującego na śmierć lokatorów kamienic była aktem poniżej standardu przyzwoitości i żadna nienawiść do rządzących tej podłości nie usprawiedliwia. Więc będzie tak, jak było, tylko gorzej... * Eurokołchoz zasilił mamoną, więc mimo, że moniaki na drzewach nie rosną nie jest tak, by miało zabraknąć (?). Najjaśniejszym, na rozdawnictwo i przekupstwa może  wystarczyć... A, że obywatel zapłaci w inflacji? Rząd się wyżywi! Narzuciwszy obywatelom pandemię strachu będzie mógł brnąć w amatorszczyznę i brak wiarygodnych danych. A

... "w reżimie sanitarnym", pierwszy raz po paru miesiącach zakazów Szumowskiego oglądałem... Nie to co teatr, gdzie wszyscy się wszystkich boją, tu, w ciemnej sali psychopaci z ministerstwa mogą mi skoczyć. Film się reklamuje jako o Polsce w przyszłości. Łatwych analogii nie szukałbym tam, gdzie niektórym samo się prosi... Charakterystyczne, że bohaterkami wplecionymi w historię honorowej zemsty, czyli wendetty są tu kobiety! Feminonazistki, jak sądzę, zakrzykną o emancypacji i braniu spraw w swoje ręce, ale ludzie normalni dostrzegą raczej, zgodną z rzeczywistością, nadreprezentację kobiet wprzęgniętych w obowiązek "samorealizacji", przekraczania norm i postępowania wet za wet. Prawda, że ufundowanym przez mężczyzn. Honor, którym się tu szafuje jest oczywiście parodią wartości, do których się odwołuje, ponieważ nie stoi za nim żadna aksjologia. Mimo, że reżyser próbuje odwoływać się do magicznych rytuałów, moralność postaci jest prosta jak budowa cepa.