ministerstwo kulturki i dziedzictwa nowozelandzkiego

Rzecz działa się kilka minut przed jedną z jego premier w Warszawie.
Michał, jak to miał w zwyczaju stał przed teatrem i palił papierosa, kiedy na horyzoncie pojawiła się jedna z prominentnych recenzentek teatralnych i statecznie jak fregata podążała w kierunku wejścia.
Michał zatrzymał tę chodzącą kolumnę Zygmunta i powiedział bileterkom, że tej pani nie wpuszczamy, ponieważ ta pani kłamie.
Obruszona matrona, kompletnie zdezorientowana, próbowała się bronić słowami, że przecież ma zaproszenie.
Na co Michał poprosił ją, żeby mu to zaproszenie pokazała, i na oczach całej warszawskiej śmietanki podarł je na drobne kawałki mówiąc, że teraz pani zaproszenia już nie ma.
Bardzo podziwiam Michała za tę jego bezkompromisowość i odwagę. I chociaż wiem, że musiał za nią płacić bardzo wysoką cenę, chciałbym kiedyś mieć w sobie tyle siły i kurażu, żeby postępować podobnie z takimi szkodnikami.
Amen. Grzegorz Kempinsky

Autor tej relacji powtarza plotki lecz oddaje istotę zdarzenia, którego byłem jedynym świadkiem (na Szwedzkiej)!
Osobą, której Michał podarł zaproszenie była Wanda Zwinogrodzka...

Teraz ja poplotkuję, bo pamięć zawodna, ale mam wrażenie, że ona myślała (opowiadała o tym na mieście?), że to ja wymyśliłem tę akcję... To oczywiście nieprawda.
Michał nie żyje, a ja nie pamiętam jego motywacji (byłem pośrednikiem ich spotkania u niego w domu, choć nie dam głowy czy przed, czy po zdarzeniu, które przebiegło w pokojowej atmosferze; raczej po, bo incydent musi pochodzić z 1993 a Wanda rzuciła "GW" w '94, a o tym była wtedy mowa), lecz pamiętam swój komentarz: artysta ma prawo! Precyzyjniej: artysta jest takim samym człowiekiem jak każdy obywatel, ale charakter predysponuje go do przekroczeń i błazeństw. Ponosi osobistą odpowiedzialność - tu moralnie nie do zaakceptowania - ale "mu wolno", jeśli gotów jest ponieść konsekwencje swego czynu.
Kempinsky umieszcza ten wpis u siebie pod hasłem: bezkompromisowość - i tu zgoda o Ratyńskim, od siebie dodam: Wanda jest pamiętliwa (?)

Czy to wspomnienie miało wpływ na wynik rzekomego konkursu dyrekcyjnego w Starym Teatrze?
Wanda znała mój znakomity (tak, tak) program, bo go przed konkursem upubliczniłem i przesłałem do ministerstwa, także na jej prywatny e-mail.
To był program z d e c y d o w a n i e najlepszy i bardzo konkretnie opracowany i umówiony z grupą fantastycznych artystów ze świata, obejmujący najlepszą literaturę i najzdolniejszych reżyserów (kariery i piękny zawodowy rozwój  pań: Darii Kopiec, Kasi Łęckiej, Marty Malinowskiej, które umówiłem jako "debiutantki" świadczą o tym jakiego mam nosa i znam się na teatrze); to był zespół dodający do talentu, młodości i energetyczności wiedzę, umiejętności, charakter i doświadczenie. To był / jest zespół artystów inteligentnych i różnokolorowych!
Przez porównanie widać jaką przepaść w jakości wymyśliło ministerstwo mianując sobie Mikosa!
I za to o d p o w i e d z i a l n o ś ć ponosi Wanda...

Ja się okazałem "niedostatecznie pisowski" (informacja źródlana, by nie powiedzieć źródłowa), ale ona jest intelektualistką i nie może nie rozumieć konsekwencji błędu jaki popełniła władza - z fatalnymi skutkami dla niej samej.

Dariusz Karłowicz przypomniał mi niedawno prawidło rządzące ludźmi władzy: chęć spełniania oczekiwań pryncypała...

Zwinogrodzka podobno podała się do dymisji (przy rekonstrukcji rządu miała taki obowiązek), ale faktycznie decyduje i odpowiada. Także wobec historii teatru i własnego niekwestionowanego dorobku. Nazwisko ma tylko jedno!
Czyli odpowiada za to, że za chwilę - obym się mylił - dostanie na biurko "plan repertuarowy NST na sezon 2018/2019", nie ważne czy najpierw z Demirskim a dopiero potem Strzępką, czy odwrotnie, bo nie z "dobrą zmianą", tylko czarno na białym, że jest jak było, reżyserują i zarabiają koledzy kolegów. I po to zjadła tę konkursową żabę?
Kolaboracja Rady Artystycznej z niechcianym dyrektorem całkowicie ją ubezwłasnowolni, bo przecież nie będzie mogła powiedzieć, że jej się wskazani reżyserzy nie podobają i postulować cenzurę prewencyjną (w odróżnieniu od ustawowego uprawnienia do zdymisjonowania dyrektora odstępującego od aplikacji konkursowej, czyli obietnicy, za którą wygrał - przepisu prawnego ciągle nie realizowanego - dlaczego?).
Nie wiem czemu ministerstwo nie wyciąga konsekwencji ze stanu prawnego (nieprawidłowy skład Komisji i nie realizowanie zgłoszonego programu), który zafundowało sobie za cenę upartego utrzymywania nieudacznika Mikosa, ale przy Klacie też nie wyciągało (pamiętacie Szczebiota i jego lustracje z kaset?), sondaże im wzrosły, więc jeśli to polityka, to ja dziękuję - za takich polityków...

Drewniak, który niewiele rozumie, ale jest blisko donosi o konflikcie w teatrze między aktorami ("frakcja Klaty") dążącymi do bezwzględnej klęski dyrektora i tymi (Rada Artystyczna), którym marzy się przechwycenie faktycznych rządów i wybranie "ośmiu reżyserów" - swój do swego po swoje!
I gdzie w tym wszystkim jest pani podsekretarz, Wanda Zwinogrodzka, intelektualistka o nieposzlakowanej moralności? Przecież za chwilę będzie za późno, a na WST "Wesele" będzie miało owacyjny sukces i rząd ewidentną demonstrację przeciwko sobie. Tak będzie, zakład?
Z artystami / ludźmi trzeba rozmawiać i proponować a nie dyktować i rozstawiać po kątach.

Oni się zakleszczyli w podziale czarno-białym i powinni być przekonywani o różnorodności teatru, wielości rozwiązań i pluralizmie poglądów. Taki był zawsze program Wandy, tak go rozumiałem i za to szanowałem. Dlatego wymagam... To co to jest to, co dzisiaj?

Nie wolno rezygnować. Trzeba przewidywać i proponować...
Na Gildii Reżyserek i Reżyserów nie kończy się skład personalny polskich twórców. Warto przypomnieć sobie o naszych w Nowym Jorku, Wenecji, Amsterdamie, Londynie i Wilnie...
W kraju też mamy znakomicie uzdolnionych i rozwijających się artystów płci obojga - spoza towarzystwa adoracji wzajemnej. Wystarczy odrobina wiedzy profesjonalnej, nie ideologicznej a artystycznej, nie politycznej a merytorycznej.

Trzeba podziękować panu Mareczkowi i przedstawić Zespołowi kandydaturę przygotowaną, niech się wypowiedzą. Rozmawiać...
A jeśli będą się upierać (niby dlaczego mieliby to robić?), to trzeba będzie argumentować...

Nie piszę do i o pańci dyr. Agnieszce Komar-Morawskiej, tylko o osobie wykształconej i samodzielnej intelektualnie. Tę krzywdę można jeszcze naprawić, bo organizator ma argumenty, by nawet największą zaciekłość rozbroić i zamiast ideologizowania zaproponować p r a c ę.
Jej precyzyjny program jest przygotowany.

PS
W Teatrze Polskim Dejmek zrobił kiedyś "Wesele" bez muzyki... Nyczek nazwał to przedstawienie: "nowozenalandzkim"...; "kulturka" to kultowe określenie Wojciecha Młynarskiego.

                           https://youtu.be/WArfEt0T2Gk


https://www.facebook.com/ja.zembrzuski/videos/1943945922282747/