Panie Marku, najsmutniejsza postaci polskiego teatru...I kwita! Basta, czyli pozamiatane...
Czy nie wystarczy?
Czy nie dosyć psucia, zmyślania i niedotrzymywania? Słowa, słowa, słowa...
- pozbył się Pan artystycznego współpracownika i autora części merytorycznej programu;
- zmyślił innych, którzy Pana w istocie bojkotowali;
- obmówił kłamliwie niżej podpisanego uczestnika postępowania wcześniej przesyłając adres e-mailowy z zaproszeniem i podziękowaniem, a w radiu niemądrze plotkował na pomysł obsadzenia kobiety w roli mężczyzny, jakby w teatrze, o którym warto byłoby coś wiedzieć nie grano Szekspira i Andrzeja Wajdy;
- plótł wykluczająco o "nielubieniu przez aktorów" samemu nie dostrzegając ich stających Panu demonstracyjnie, że tak się wyrażę w sam nos, co nie ma precedensu w historii polskiego teatru (zdjęcie j. w.);
- nie był w stanie zrealizować żadnego z zapowiedzianych w aplikacji konkursowej tytułów ani nie umiał pozyskać nikogo z obiecanych artystów, uniemożliwiając lepszym od Pana tworzenie artystycznego teatru narodowego;
- zaprowadził fatalne stosunki zawodowe i międzyludzkie opisywane przez aktorów (J. Chrząstowski, R. Krzyżowski) i dziennikarzy jako sytuujące się poniżej wszelkiej krytyki i poziomu właściwego temu szlachetnemu miejscu;
- doprowadził do odejścia młodych aktorów i antyrządowych demonstracji widzów;
- zasłużył sobie wg ustawy o organizowaniu działalności kulturalnej na przedterminowe zwolnienie z powodu niedotrzymania warunków konkursu.
W sezonie jubileuszowo-prestiżowym robi Pan "po cywilnemu" teatr prowincjonalny (z przejawem "post-dramatyzmu") z niewykwalifikowanymi, choć sowicie opłacanymi, reżyserami, oraz repertuar Klaty bez Jana Klaty, oraz uprawia "magiel" w przestrzeni publicznej; nie wstyd Panu?
Po co jadł Pan tę żabę i jak Panu smakuje?
Dlaczego, jako podatnik i obywatel mam płacić Panu za posiadanie politycznych znajomości (?) a nie umiejętności?
Jacek K. Zembrzuski, profesjonalista
https://youtu.be/-vdRROcXxRQ
Pan Mikos, ulubieniec mieszczańskich salonów krakowskich, zupełnie nie sprawdza się na stanowisku w teatrze i jeśli chce wejść do historii jako nieudacznik niech trzyma się ministerialnej łaski. Ponieważ ona na pstrym koniu jeździ ma tylko jedno dobre wyjście. Pójść sobie skąd przyszedł. Tak będzie lepiej dla wszystkich.
OdpowiedzUsuńŁukasz Drewniak: Jadwiga Emilewicz, wiceminister, przez chwilę kandydatka na Prezydenta Krakowa. No i ostatnia nadzieja jednej z dwóch frakcji działających w Narodowym Starym Teatrze. Pani Emilewicz jest podobno zachwycona spektaklami z czasów dyrekcji Jana Klaty i obiecała mu (przekazuję stugębną plotę, rzecz jasna), że zrobi wszystko, by Marka Mikosa jak najszybciej odwołać. Jak wiadomo, ministrowie Gowin i Gliński mają w rządzie sztamę. Strategia na Emilewicz jest strategią konkurencyjną wobec działań Rady Artystycznej, która miesiąc temu po premierze Masary dokonała rokoszu i zapowiedziała przejęcie odpowiedzialności za przyszły sezon. Marek Mikos, przyparty do muru nędzą jego propozycji repertuarowych, powitał tę inicjatywę z satysfakcją. Negocjowany jest obecnie tak zwany pakiet twórców w ramach projektu Niepodległa. Oto przychodzi do Starego 8 reżyserów, którzy realizują wybrane przez siebie teksty w odpowiednich obsadach, dyrektor firmuje ten ruch, do niczego się nie wtrąca, jednocześnie ratując poziom artystyczny instytucji, sezon teatralny i opinię o sobie. Frakcja Jana Klaty jest tym konszachtom przeciwna. Jak się dowiadujemy, liczy, że upadek teatru zmusi władzę do jakichkolwiek ruchów personalnych. Każdy lepszy od Mikosa. A im będzie gorzej, tym Mikos prędzej zniknie. I w tym zniknięciu ma właśnie pomóc Jadwiga Emilewicz, równolegle tweetująca o potrzebie głosowania rodzinnego. No… Na miejscu Jana Klaty nie obiecywałbym sobie za wiele po pani Jadwidze.
OdpowiedzUsuńpowyższy komentarz tylko potwierdza, co pisałem, że w kręgu przy-Starym pokutuje dychotomiczna wizja świata: Klata albo oni... To anachronizm i wojna, której z organizatorem się nie wygra. Alternatywą nie jest "zaklejanie się" i destrukcja zespołu, jak twierdzi Rada Artystyczna, ale autentyczne otwarcie Kolegów na nowe propozycje niosące w sobie szansę na rozwój, na inny sposób pracy z inną literaturą. Sztuka teatru nie jest czarno-biała (nasza-wasza), tylko wielokolorowa. O klasie artysty świadczy też jego ciekawość a nie jazda po utartych ścieżkach i po koleżeństwie.
OdpowiedzUsuńTa sytuacja to moralny egzamin dla aktorów z nie-konformizmu.
W teatrze jest ewidentny konflikt między zwolennikami kolaboracji z wyśmiewanym dyrektorem za cenę dyktowania mu, co ma robić i zwolennikami jego bezwarunkowego upadku. Ta druga frakcja wydaje się przeważać i dlatego Mikos nie ma szans przetrwać, a popieranie go obróci się przeciwko zwolennikom. Należy mieć nadzieję, że realnie oceni swoje szanse i ustąpi, a ministerstwo go do tego delikatnie zachęci.
OdpowiedzUsuńbo trwanie w uporze tylko zmarnuje kolejny sezon.
OdpowiedzUsuńGildio Reżyserek i Reżyserów NIE KOLABORUJ z nieudacznikiem!
Można głosić, że bojkotujmy i Mikosowi ręki nie podajemy, a z inicjatywy Rady Artystycznej po wypłatę się ustawimy?
OdpowiedzUsuńnie, nie można, bo to "kochanie" siebie w teatrze, a nie teatru w sobie...
OdpowiedzUsuń