per saldo: brak przyzwoitości i kumoterka!

Pana kolega Jacek Zembrzuski nienawidzi całego świata i utopił w tej nienawiści niewątpliwe swoje talenty... - magister Buchwald D.

Przeszło tysiąc złotych "ulgowych" na kilkanaście spektakli WST (na odbywającym się równolegle festiwalu beethovenowskim ze znakomitymi wykonawcami wejściówki po 10 zł; tak się kroi, tak się kroi szmal w tym sorcie: dla kumpli zaproszenia), z których jeden był wybitny (Jana Klaty), jeden niezwykle intelektualnie intrygujący i pouczający (Grzegorza Brala) - oba z tragedii greckiej - parę (Biaginiego, Brooka, Tomaszuka, Grzegorzka, Kleczewskiej) wartych mszy, a reszta g ł u p i a, z „Ósemkami’ na czele uwiądu rozumu i umiejętności z powodu odchylenia lewicowego. Ten wybór pokazuje nie tyle stan teatru, co gust i kompetencje komisarzy politycznych w osobach Buchwald i Słobodzianka. Dobrali się jak ruski mentalnie aparatczyk z usłużną komsomołką: swój do swego po swoje wsparci "autorytetami" (Płatek: nie odróżniająca Testamentów Starego od Nowego i myląca Gogola z Molierem; Szostkiewicza nieprzygotowanego do rozmowy o Grotowskim i Hołdysa z disco-gustem - "dostał, co chciał") i ignorancją własną - po wadze i piniądze…

Buchwaldowa (jak wiadomo, kostiumolożka przy mężu zarabiająca w polskim Londyniszczu) spłaciła dług popierającym ją na posadzie antyrządowym totalitarystom i targowiczanom z leminogradu: rączka rączkę myła!

Slobo, zamiast s ł u ż y ć artystom kłamał, bufonił i się nie znał.
Magistra równająca z ziemią standardy i poziom teatru zza kasy Instytuta, co najmniej od lat pięciu, a były Koniec-Polski od bufetowych koneksji z nadania (po herbatce w departamencie) pana Mareczka. 
Ponieważ Thun-Janowski przyzwoicie się podał z Biura, więc trzeba się będzie pakować, bo nastałe panenki skoczą do gardła? Czas pokaże.

Nie została zaproszona znakomita artystka, Anna Zubrzycki i Włodek Staniewski (w tzw. nurcie głównym: Kościelniak, Fiedor, Zawodziński), co tchórzliwy zarozumialec tłumaczył łżąc na konferencji prasowej o "braku czasu" Gardzienic, a na międzynarodowym spotkaniu o "odcinaniu się" Włodka od Grotowskiego… Wszystko kłamstwo. 
Konfliktowy krętacz, zamiast obowiązków wobec artystów - płacimy mu nie za resentyment, kompleksy i gust politruka, ale za służbę w domenie publicznej - zadziera nosa i dyszkancikiem zupaczy... Gdyby luj miał minimum cywilnej odwagi rzec publicznie, że on tu rządzi i tak mu się podoba, nie miałbym pytań. Ale kłamstwo w tym kiepskim sorcie to podstawa egzystencji i zarobków, więc trzeba poczekać na "czaskowskie" czystki w mieście - jak to między swojakami - na zasłużonego kopniaka w cztery litery... Będą spisane czyny i rozmowy!

(...)

Nie tyle Gardzienice nie znalazły czasu co Słobodzianek prowadził jakąś wredną grę z nami...

Postawiono nas pod ścianą (ponownie):

– Scena Łomnickiego a nie Duża Scena, (na Małej - scenografia Wesela się nie mieści);

- terminy bez możliwości negocjacji a my mamy obowiązki wobec naszego planu pracy;

- uchylanie się od podania propozycji warunków finansowych;

- fatalne doświadczenia z poprzedniego roku, kiedy nas brutalnie ograł, tzn. wysłał P. Buchwald do Gardzienic, która odbyła z Włodkiem (w obecności jej męża) długą rozmowę i zaraz potem przysłała zaproszenie. Potem zaczęły się, z jego strony, schody i uchylanie … Dziesiątki maili, rozmów, preliminarzy, harmonogramów itd. Itd.… na końcu – odrzucił Gardzienice, pod pretekstem …wiadomo … zawsze znajdzie się pretekst.

- Jakoś na początku lutego zwrócił się do Włodka z prośbą o spotkanie. Włodek go przyjął u siebie na Wydziale Artes Liberales. Niby coś ustalili ale on znów  zaczął piętrzyć trudności; że nie w głównym nurcie WST (jak miało być w ubiegłym roku) a w Grotowski.fest;  że spektakl  pod warunkiem, że Włodek weźmie udział w panelu nt. Grotowskiego  i in.

Widziałem, że Włodek był rozbity, że ktoś znowu z nim pogrywa… przez co już kiedyś przechodziliśmy…  (na SWPS i nie tylko…)

(…)

Do " sukcesów" organizacyjnych należało nie odwołanie spektaklu Jarka Freta, któremu zawaliła się dekoracja, lecz oszukiwanie widowni, której do za pięć siódma sprzedawano wejściówki (dopiero po mojej interwencji chamowata kasjerka - jaki pan, taki kram -  z łaski zwróciła za bilety) i nagłośnienie międzynarodowego spotkania grotowszczyków, gdzie grubemu rzęziły przeraźliwie mikrofony, wysiadało tłumaczenie, a on sam chwiał się na nogach i coś bełkotał (do mnie o "panu Sieradzkim”); dupek tak już się skacapił, że w omówieniu spotkania cenzuruje fakt zabierania przeze mnie głosu*, niedługo za przykładem patrona swego pałaca będzie wycinał ze zdjęć, więc można przyjąć, że to zawodowa norma najgorszego teatru w mieście.

Za to Majcherki, nawet w dwóch egzemplach, byli obskakiwani, z czego się Buchwald odwdzięczali...

Grotowski się w grobie przewracał, bo istotą jego nauki była e t y k a: wierność zasadom warsztatowym, pomocniczość potrzebującym i szczerość!

Brook nie przyjechał, Barby nie widziałem, a resztę (z tych, które widziałem) sprawozdałem. 

Spadkobiercę (jeśli koniecznie już) „w czynie", w tym, co aktualnie robi, widziałbym w Piotrze Tomaszuku, który używając swego języka, wypracowanego z przedstawienia na przedstawienie i zanurzonego w specyficznie rozumianej ludowości, uprawia fizyczny warsztat i egzystencjalne pytania, oraz Grzegorzu Bralu wychodzącemu od treningu cielesno-głosowego, ale przyglądającemu się antycznej Grecji, jaka mogłaby być.

Obaj robią swoje: „nie podpisują się nazwiskiem” Grotowskiego, co jest najistotniejszym przesłaniem, które nam boss zostawił.

Poza tym kumoterstwo kwitło.
I żeby nie było. Najlepszym spektaklem dekady (prem. IX '17) jest "WESELE" Staniewskiego w Gardzienicach, które obok m.in. jego "Carmina Burana", mojej, "Moskwa-Pietuszki" ("Ślubu" w Wilnie); Lupy "Kalkwerku", pierwszych "Braci Karamazow", "Powrotu Odysa", "Na szczytach panuje cisza", "Kanta" i "Wymazywania"; "Płatonowa", ostatniego "Ślubu", "Kasi z Heilbronnu", "Błądzenia", "Tanga" Jarockiego; "La Boheme" i "Morza i zwierciadła" Grzegorzewskiego; "Lalki" Kościelniaka; "Bzika tropikalnego" Jarzyny;"Aniołów w Ameryce" i "Kruma" Warlikowskiego; "Tęczowej trybuny" Strzępki; "Makbeta" Brala; "Ferdydurke" Opryńskiego uważam za najciekawsze spektakle minionego trzydziestolecia. Kropka.
PS
W swym programie konkursowym (nie "nierozstrzygniętym", tylko, ze względu na uchybienie prawne w postaci braku quorum jurorskiego, nieważnym) dla Instytutu Teatralnego postulowałem wyjęcie WST ze skorumpowanych łapek ferajny i przekazanie w ręce nowej dyrekcji IT. Co na to Pani Wrotnowska?

*) oficjalnie na stronie Sloboplexu Teatru Dramatycznego:
Historycznym wydarzeniem było spotkanie panelowe w ramach Grotowski.Fest „Jerzy Grotowski. Dwadzieścia lat później” zainicjowane przez Tadeusza Słobodzianka, które w Teatrze Dramatycznym zebrało współpracowników, przyjaciół i spadkobierców twórczości Jerzego Grotowskiego.

Po dwudziestu latach od śmierci reżysera i reformatora teatru XX wieku, o wpływie jego nauk i teorii na sztukę teatralną i indywidualne doświadczenia opowiadali Adam Szostkiewicz (moderator dyskusji), Mario Biagini i Thomas Richards, Carla Pollastrelli (Workcenter of Jerzy Grotowski w Pontederze), Piotr Borowski (Studium Teatralne), Lech Raczak (Teatr Ósmego Dnia), Jarosław Fret (Instytut Grotowskiego, Teatr ZAR), Tomasz Rodowicz (Stowarzyszenie Teatralne Chorea), Krzysztof Czyżewski (ośrodek Pogranicze –sztuk, kultur, narodów w Sejnach), Przemysław Wasilkowski, Grzegorz Bral (Teatr Pieśń Kozła). Obecny był również Krzysztof Jasiński (Teatr STU) oraz Piotr Tomaszuk (Teatr Wierszalin). Głos z publiczności zabrali: prof. Anna Kuligowska-Korzeniewska, Bruno Chojak(archiwum Instytutu im. J. Grotowskiego), Włodzimierz Taboryski (dyrektor liceum społecznego im. Jerzego Grotowskiego), prof. Octavian Saiu (National University of Theatre and Film (NUTF) in Bucharest).

- w czasie tego spotkania mówiłem dwa razy (!) pytając o nieobecność GARDZIENIC - dementując k ł a m s t w a dyrektora, oraz podsumowując dyskusję w sprawie nie przygotowania Szostkiewicza i nie zwrócenia uwagi przez panelistów na to, że "Grotowski był tylko pretekstem do samodzielnego myślenia", czego ich własne prace są dowodem, bo np. w niemądrym spektaklu opolsko-wrocławskim, cytując bossa: nie podpisujcie się moim nazwiskiem, tylko dekonstruowali...

TADEUSZ SŁOBODZIANEK, PODOBNIE JAK WCZEŚNIEJ DOROTA BUCHWALD Z PAWŁOWSKIM, ZASTOSOWAŁ SPRAWDZONY SPOSÓB LENINOWSKI NA "DIALOG" I OPIS RZECZYWISTOŚCI: KŁAMSTWO, CENZURĘ I WYKLUCZENIE... JEGO MENTALNI PREKURSORZY, BOLSZEWICY, WYCINALI NIEWYGODNYCH ZE ZDJĘĆ I ARCHIWÓW... 

WSZYSTKO PRZED TOW. SLOBO: dajcie mu nożyczki, to jak małpa w kąpieli wytnie jakiś festiwal, albo honorarium dla siebie. Dixit.

                                             
                                                https://youtu.be/eHe_OKP8ZZc