KOSTIUM, PRZEBRANIE I CHAMSTWO

Paweł Dobrzycki z Dorotą Kołodyńską zafundowali wszystkim miłośnikom piękna frajdę na Akademii Sztuk P. na wydz. Scenografii.  Wraz z moskiewskim Muzeum Teatralnym zaprosili na wystawę i sesję "Kostium na przełomie wieków 

1990 - 2015". 

 

Polecam, bo to uczta estetyczna i historycznie zakorzeniona pokazująca różnorodność myślenia o teatrze od Chin przez Stany Zjednoczone do Francji, Hiszpanii, Holandii, Serbii U.K. etc, oraz naszych najmłodszych, wychowanków pozostających w pełnej artystycznej formie mistrzów i nauczycieli. 

Przebieranie się jest usytuowane blisko istoty człowieczeństwa uwarunkowanej charakterem, klimatem i kasą, w teatrze wyraża postać, niesie jej znaczenie poza rampę. Dlatego patrząc na kostium domyślamy się teatru, a zatem świata, w którym powstał i opisuje.                                  

Kolor, fason, funkcję i strukturę mamy na wyciągnięcie ręki, a  i możliwość pozyskania informacji, jak to się robi.

Mnie zaiponowała Pani Katarzyna Konieczka deklarująca przewrotnie, ale z wdziękim "pochwałę ignorancji", co wobec grona profesorskiego znaczyło chęć robienia po swojemu i niezaprzeczalny bezczelny talent, tu prezentowany raczej "w nurcie", który eksplikuje makabryczność i biologiczność przebrania wrastającego-wyrastajacego z ciała, z tkanin-materiałów przetwarzanych lub odzyskiwanych, więc, nie "prosto ze sklepu". Wyobraźnia bez kagańca...

Cuda pokazali Niderlandczycy i Francuzi rekonstruujący - ręcznym tkactwem - kostiumy historyczne, lub przetwarzający klasyczną formę w błyskotliwie dowcipnej formie materiałowej.

Pouczający byli Rosjanie: stary i młodzi. Starszy, właśnie pouczający z wyżyn California Uniwersyty, świetnie wykształcony producent i dyrektor artystyczny reprezentował politykę kulturalną, która jest elementem imperialnej polityki zagranicznej Rosji. Wiedział kto tu rządzi...
Jego studenci to już raczej "noworuscy" świadomi  zaplecza finansowego, modowego i komercyjnego na swe produkty. Czy znali "Burning mana" z Newady i "Kontrakt rysownika" Greenewaya nie pytałem? Dorobek imponujący.

 Nie ma róży bez kolców, a więc i katalońskiej performeki - ekshibicjonistki? - z ewidentnie złą energią i niezrobionym performancem, który nie wiadomo kiedy i dlaczego się kończył, bo konieczność wdziania na się majtek nie usprawiedliwiała dziury i pauzy w przebiegu zdarzenia. Dobra, czepiam się.

A potem był recital fenomenalnego Piotra Beczały z m.in. pieśniami Karłowicz, Szymanowskiego i Moniuszki zamiast Mozarta i kompromitującym zachowaniem kodziawerskiej Warszawki klaszczącej w czasie arii, przerywającej tok i nastrój i ciągłość narracji śpiewanej z czystą duszą i dobrym sercem (ograniczonym "ego" i testosteronem nakazującym ścigać się i popisywać); buczącej przeciwko ministrowi kultury dekorującego Artystę 
h o ł o t ą !
"Wszystko, co robię służy pojednaniu a nie podziałom" - skomentował ekscesy w Operze Narodowej Piotr Beczała - profesjonalista i obywatel: dumny Polak.

a na próbie:
https://www.facebook.com/PiotrBeczala/videos/341703019726197/?t=43