nie-porozumienie starych

Nie ma porozumienia w Starym Teatrze pomiędzy nieudolnym dyrektorem a oświadczającą chęć kolaborowania z nim Radą Artystyczną, reprezentującą tylko część konformistów, którzy chcieliby legitymizować i przedłużać jego trwanie za iluzję doboru  repertuaru i reżyserów - propozycje padły, kompromisu nie ma, tylko przymus wzajemnego szachowania...

Mikos nie ma nic w programie, ale i świadomość konieczności dokonania jakiejś "dobrej zmiany" w Teatrze, dla której został rzucony na ten lewicowy odcinek. Przez cały sezon grał repertuar, który zostawił mu w spadku pan Janek, samemu albo nie będąc w stanie zapewnić aktorom zatrudnienia (i nadziewając się na bojkot i odrzucanie ról), albo produkując nieprofesjonalnie "masakry" a'la Klata, tylko gorzej... Nawet aktorzy biorący w tym udział po fakcie stwierdzali, że robota odbywała się bez kompetentnego reżysera i dyrektora artystycznego, który na etapie prób generalnych potrafiłby rzecz skomentować i pchnąć do przodu. Zatem, wykonać podstawowy obowiązek kierownika zespołu. Mikos tego nie potrafi! Tylko nagabuje do reżyserowania z łapanki dużymi pieniędzmi i pyzatymi polikami. Efekt artystyczny tych wyborów jest żałosny: aktorzy odchodzą i zapowiadają dalsze wypisywanie się z tonącego teatru, publiczność nie chce oglądać pana-markowych produkcji, a minister milczy (się zastanowi), ale jest jasne, że nie ma interesu, by tolerować w przyszłości to, co już było w praktyce teatru realizowanego przez Klatę and co.

KLATA TU NIE WRÓCI, choć przez cyrk z "konkursem" ministerstwo zrobiło z niego bohatera i ugruntowało jego nadszarpniętą wcześniejszym sposobem rządzenia pozycję (w przesłuchaniu miał konkurenta zabierającego mu głosy komisji) i wykreowało na lidera protestu - antyrządowego!

Problemem Kolegów jest to, że stali się niewolnikami własnej niezgody i tego, że cała para idzie im w gwizdek anty-kaczora i "obalania rządu", zamiast wypracowania kompromisu z organizatorem, który płaci i wymaga (wygrał demokratyczne wybory). Więc to się staje coraz bardziej uprawianiem kiepskiej polityki a nie rozmową o sztuce. 
Zaczęło oczywiście ministerstwo kultury (Klata długo w MKiDN kolędował, a Adam Nawojczyk, jako szef aktorskiego związku mnie pouczał: "żadnego konkursu nie będzie") narzucając Mikosa, który był nieprzygotowany, a to co kombinował, to zmarnował pozbywszy się artysty Gielety i zostając z kawiarnianymi znajomościami, które - triumfalnie przez niego ogłaszane - są natychmiast dementowane (ostatnio wymienia umówionego przeze mnie, a on dzwoni do mnie i wcale się nie cieszy i nie spieszy)... 

Mikos brnie w kolejne kłamstwa i konfabulacje, ale wie (dowiedział się ode mnie), że za nie wypełnianie umowy z ministrem o zgodności aplikacji / przedkładanych propozycji z realizacją w każdej chwili może - i powinien - stracić posadę. 

Czyli RA p r z e l i c y t o w a ł a ogłaszając buńczucznie, że "bierze odpowiedzialność" za sezon, i że dyrektor się do takiego odebrania mu kompetencji nie opisanego w Statucie "zobowiązał"; 
Rada Artystyczna takiego uprawnienia nie ma i mieć nie może, bo teatrem nie zarządza się efektywnie w sposób zbiorowy. W ten sposób tylko prowokuje się kwasy i konflikty o wynagrodzenia i obsady - są przykłady; koledzy kolegom gotowali ten los!

W ten sposób aktorzy podpisani pod Oświadczeniem (RA NST) i widoczni na zdjęciu rejestrującym wspaniałą manifestację wobec niechcianego dyrektora cywila s p r z e n i e w i e r z a j ą się sami sobie i jednoznaczności swojej wcześniejszej etycznej postawy. Tylko wiara w "brukselską politykę" (ulicę i zagranicę) usprawiedliwia pomysł, na danie Mikosowi wegetacji za posłuch(anie), czyli klasycznie podręcznikową k o l a b o r a c j ę !

Wziąwszy pod uwagę ograniczenia dyktowane przez "dobrą zmianę" od początku był to trick lewą ręką za prawe ucho i ani przekładanie, rzekomo pojednawczego, komunikatu, ani nerwowe komunikowanie, że się zakomunikuje, to tylko zawracanie głowy ministrowi i szanownej publiczności: KOMPROMITACJA WIARYGODNOŚCI WSZYSTKICH ZAMIESZANYCH... 
Ale tylko minister jest władny przerwać tę komedię w przestarzałych dekoracjach.

                                   Ja ostrzegałem (i proponowałem)